یارانه های صادراتی استراتژیک تحت محصولات متمایز

این مقاله بر سیاست تجاری استراتژیک در قالب یارانه های صادراتی در ساختار انحصار دوجانبه کورنو برای محصولات متمایز تمرکز می کند. یارانه های صادراتی در هر دو حالت ایستا و پویا بر رفاه اجتماعی اثر می گذارند و هدف این مقاله تحلیل و مقایسه اثرات رفاهی یارانه های صادراتی در بازی های یک دوره ای و چنددوره ای در بازار محصولات متمایز می باشد. برای تحلیل اثرات یارانه های صادراتی، یک بازی دومرحله ای با اطلاعات تمام اما ناقص درنظر گرفته شده است. در مرحله اول، دو دولت مقدار یارانه صادراتی را تعیین نموده و در مرحله دوم، دو بنگاه سطح محصول را تعیین می کنند. نتایج نشان می دهند که با فرض وجود اختلاف ناچیز رقابت پذیری بنگاه ها، یارانه های صادراتی توسط هردو دولت، سود بنگاه ها را افزایش اما رفاه اجتماعی دو کشور را کاهش می دهند. در یک بازی تکراری نامحدود با فرض عوامل تنزیل متفاوت برای دو کشور، و با اتخاذ استراتژی ماشه، شرایطی را مهیا کرده ایم که در آن هردو دولت به تجارت آزاد پایبند می شوند. اما اگر رقابت پذیری یکی از بنگاه ها خیلی بیشتر از دیگری باشد، تجارت آزاد با استفاده از استراتژی ماشه پایدار نبوده و کشور با بنگاه رقابت پذیرتر، انگیزه برای انحراف دارد.