نقش خودتنظیمی عاطفی و اهمال کاری رفتاری در پیش بینی اشتیاق تحصیلی دانش آموزان

مفهوم اشتیاق تحصیلی ازجمله مفاهیمی است که توسط پژوهشگران مختلف در حوزه تعلیم و تربیت به کار برده شده است. پژوهش ها نشان داده اند خودتنظیمی عاطفی و اهمال کاری رفتاری با مولفه های اشتیاق تحصیلی مرتبط هستند. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش خودتنظیمی عاطفی و اهمال کاری رفتاری در پیش بینی اشتیاق تحصیلی دانش آموزان بود.

روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر جوانرود در سال تحصیلی 96-95 بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای نمونه ای به حجم 306 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودتنظیمی عاطفی، مقیاس اهمال کاری رفتاری و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی استفاده شد. یافته ها به کمک نرم افزار spss20 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری به شیوه گام به گام داده ها تحلیل شدند.

نتایج نشان داد بین خودتنظیمی عاطفی با اشتیاق تحصیلی رابطه مثبت و بین اهمال کاری رفتاری با اشتیاق تحصیلی رابطه منفی وجود دارد. ضریب همبستگی متغیر خودتنظیمی عاطفی با اشتیاق تحصیلی برابر با 48/0 است، همچنین ضریب همبستگی متغیر اهمال کاری رفتاری با اشتیاق تحصیلی 36/0- است. دیگر نتایج نشان داد که خودتنظیمی عاطفی و اهمال کاری رفتاری توان پیش بینی اشتیاق تحصیلی را دارند.

بنابراین احتمالا بهبود خودتنظیمی عاطفی و کاهش اهمال کاری رفتاری با افزایش اشتیاق تحصیلی دانش آموزان رابطه دارد.