اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر خودتنظیمی و رفتارهای سلامت دانشجویان اهمال کار

اهمال کاری نوعی نقص خودتنظیمی است که می تواند مشکلات سلامتی عمده ای برای افراد ایجاد کند. شواهد پژوهشی نشان می دهد که در افراد اهمال کار، خودکارآمدی پایینی دیده می شود. لذا هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر خودتنظیمی و رفتارهای سلامت دانشجویان بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون بود. 36 دانشجوی اهمال کار با روش نمونه گیری خوشه ای و با استفاده از مقیاس اهمال کاری تحصیلی، غربالگری و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش و در نهایت داده های 20 نفر تحلیل شد. دو گروه در ابتدا و انتهای پژوهش به پرسشنامه خودتنظیمی و پرسشنامه سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت پاسخ دادند. گروه آزمایش طی 8 جلسه، هر هفته یک جلسه، تحت آموزش خودکارآمدی قرار گرفتند.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش خودکارآمدی بر افزایش خودتنظیمی اثر معناداری نداشت (05/0<P). اما بر مرحله پذیرش و اجرا در فرایند خودتنظیمی اثربخش بود (05/0>P). همچنین نتایج حاصل نشان داد که آموزش خودکارآمدی بر افزایش رفتارهای سلامت دانشجویان اهمال کار اثر داشت. از میان انواع رفتارهای سلامت، آموزش خودکارآمدی بر افزایش مسئولیت پذیری در برابر سلامت و مدیریت استرس اثربخش بود (05/0>P).

به نظر می رسد با استفاده از آموزش خودکارآمدی بتوان بر شروع فرایند خودتنظیمی و اجری برنامه ها و همچنین بر ارتقای رفتارهای سلامت دانشجویان اهمال کار تاثیر گذاشت.