تحلیل ظرفیت های چندوزنی و شیوه های ایجاد آن در شعر فارسی

چندوزنی آن است که شعری بیش از یک وزن داشته باشد. نویسنده، این موضوع را از خاموشی در کتاب های بلاغت و فرهنگ خارج ساخته، با نمونه هایی نشان داده است که این مسئله از آغاز شعر فارسی تاکنون حضوری پررنگ دارد. تبدیل وزن مصراعی به وزن دیگر به هشت شیوه انجام می گیرد: اشباع و اشباع-زدایی مصوت کوتاه و بلند، ابقا و حذف همزه، تشدید و تخفیف صامت، تسکین و متحرک ساختن صامت. 26 وزن در 22 شکل، چندوزنی پدید می آورد. پرکاربردترین آنها تبدیل دو وزن «فاعلاتن فاعلاتن فاعلن» و «مفتعلن مفتعلن فاعلن» به هم است. پرکاربردترین روش تبدیل نیز چهار روش «اشباع و اشباع زدایی مصوت» و «ابقا و حذف همزه» است. حاصل دیگر مقاله که برای نخستین بار مطرح شده، این است که آنچه در ادبیات غرب بدان Asynartete گفته می شود، هرچند در کتاب های فارسی به عنوان چندوزنی شناخته نیست، در شعر فارسی از زمان وطواط تاکنون پیشینه دارد.