بررسی میزان شیوع سندرم تونل کارپال در آرایشگران مرد شهرستان بجنورد

 سندرم تونل کارپال یکی از شایع ترین نوروپاتی های اندام فوقانی است که بر اثر گیر افتادن عصب مدین در مچ ایجاد می شود؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع سندرم تونل کارپال در آرایشگران مرد شهرستان بجنورد بود.

این مطالعه، یک مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی بود که روی 109 آرایشگر شهر بجنورد انجام گرفت. از میان آن ها، تعداد 38 نفر دارای علایم سندرم تونل کارپال مانند مورمور شدن انگشتان دست بودند و مورد آزمایشات کمکی تینل و فالن قرار گرفتند که جواب تست های 22 نفر مثبت بود؛ درنتیجه به متخصص توان بخشی جهت انجام مطالعات الکترودیاگنوستیک ارجاع داده شدند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت و نتایج بر حسب شاخص های توصیفی مانند شیوع و مقایسه نموداری میانه و با مقدار سطح معناداری 05/0 برای آزمون تهیه و گزارش شد.

طبق نتایج مشخص شد، از بین 109 آرایشگر شرکت کننده در تحقیق، 22 آرایشگر، دارای معیارهای بالینی و الکترودیاگنوستیک سندرم تونل کارپال بودند (18/20 درصد) که 45/45 درصد آن ها سندرم خفیف (10 نفر)، 81/31 درصد سندرم متوسط (7 نفر) و 72/22 درصد سندرم تونل کارپال شدید داشتند (5 نفر).

نتایج نشان داد که آرایشگری از جمله مشاغل مستعد سندرم تونل کارپال است و وضعیت های کاری آرایشگران نیاز به اصلاح دارند. همچنین ارتقای سطح آگاهی آرایشگران در زمینه بیومکانیک و روش های صحیح انجام کار ضروری است.