نقش رابطه استرس والدگری و داغ اجتماعی با تعامل های والد فرزند در مادران کودکان مبتلا به اتیسم

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه استرس والدگری و داغ اجتماعی با ابعاد والد- کودک مادران دارای کودکان اتیسم بود. طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش های همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه مادران کودکان اتیسم مراکز ویژه اتیسم شهرستان اصفهان تشکیل می دادند. به شیوه نمونه گیری در دسترس،تعداد 85 نفر از مادران دارای کودکان با اختلال طیف اتیسم انتخاب شده و از آنها خواسته شد به پرسشنامه های استرس والدگری (1990)،داغ اجتماعی (1394) و تعاملات مادر - کودک (1996) پاسخ دهند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که داغ اجتماعی به طور معناداری طرد را پیش بینی می کند (267/0=R، 05/0> P) .بین داغ اجتماعی و استرس والد گری با سایر ابعاد تعاملات والد-فرزند،رابطه معناداری مشاهده نشد.این نتایج در ضریب همبستگی پیرسون نیز تایید شد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت مهمترین پیامد احتمای داغ اجتماعی به احساس طرد شدگی در مادران کودکان اتیسم باشد.