اثرات محافظتی تمرین هوازی و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو ناشی از دوکسوروبیسین در بافت قلب موش های صحرایی نر

دوکسوروبیسین با افزایش استرس اکسیداتیو موجب تخریب سلول های تومور و سلول های سالم بویژه در بافت قلب می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو قلب موش های صحرایی تحت درمان با دوکسوروبیسین بود.

 در یک کارآزمایی تجربی50 سرموش صحرایی نر بطور تصادفی به پنج گروه کنترل، دوکسوروبیسین، دوکسوروبیسین+تمرین، دوکسوروبیسین+کروسین و دوکسوروبیسین+تمرین هوازی و کروسین تقسیم شدند. دوکسوروبیسین با دوز mg/kg 2 به صورت درون صفاقی تزریق شد. کروسین با دوز mg/kg 10، به حیوانات خورانده شد. تمرین هوازی شامل 60 دقیقه دویدن با شدت 60-40 درصد بیشینه سرعت، پنج روز در هفته بود. سطح مالوندی آلدهید و فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسایددیسموتاز بافت قلب اندازه گیری شدند. برای مقایسه گروه ها از آزمون ANOVA در سطح معنی داری 05/0 ≥p استفاده شد.

 تزریق دوکسوروبیسین سطح مالوندی آلدهید بافت قلب را بطور معنی داری افزایش (0001/0=p) و فعالیت آنزیم های سوپراکسایددیسموتاز (0001/0=p) و کاتالاز (0001/0=p) را بطور معنی داری کاهش داد. هشت هفته تمرین هوازی، مصرف کروسین و ترکیب مصرف کروسین و تمرین هوازی  سطوح مالون دی آلدهید موش های تحت درمان با دوکسوروبیسین را بطور معنی داری کاهش (0001/0=p) و فعالیت آنزیم های کاتالاز (0001/0=p) و سوپراکسایددیسموتاز (0001/0=p) بافت قلب را بطور معنی داری افزایش داد (0001/0=p).

تمرین هوازی و مصرف کروسین به تنهایی و بصورت ترکیبی استرس اکسیداتیو ناشی از دوکسوروبیسین را کاهش و کاهش دفاع آنتی اکسیدانی ناشی از دوکسوروبیسین را بهبود دهد.