مدل سازی مطلوبیت زیستگاه های تغذیه ای کرکس مصری (Neophron percnopterus) در استان کرمانشاه

کرکس مصری، به عنوان یک گونه در خطر انقراض، به طور گسترده تحت تاثیر تعارض با انسان قرار دارد و جمعیت آن در حال کاهش است. توانایی دست یابی به منابع تغذیه ای از مهم ترین عوامل موثر بر پراکنش این گونه به شمار می رود. در این پژوهش، مطلوبیت زیستگاه های تغذیه ای کرکس مصری در استان کرمانشاه با استفاده از رویکرد مدل سازی تلفیقی حاصل از هفت مدل بررسی شد. حدود 4/19 درصد (1021/40 کیلومتر مربع) از گستره این استان به عنوان زیستگاه های تغذیه ای مطلوب کرکس مصری شناسایی شد. حدود 31/92 درصد (326 کیلومتر مربع) از گستره زیستگاه های تغذیه ای مطلوب توسط شبکه حفاظتی پوشش داده شده است. تراکم دام (31/82 درصد)، فاصله از مناطق پراکنش سم داران وحشی (15/36 درصد)، فاصله از مکان های دفن زباله (14/77 درصد)، پوشش سرزمین (12/46 درصد) و ارتفاع (11/85 درصد) به عنوان مهم ترین متغیرهای موثر در تعیین مطلوبیت زیستگاه تغذیه ای کرکس مصری شناسایی شدند. به نظر می رسد کرکس های مصری به مناطق عشایرنشین و چادرنشین، فعالیت های دامداری و مکان های دفع زباله متکی اند، که مهم ترین دلیل آن را می توان تغذیه از لاشه های حیوانات اهلی دانست. بنابراین، درنظر گرفتن راهکارهای مناسب به منظور پایش و مدیریت فعالیت های انسانی در مناطق گفته شده در برنامه حفاظت کرکس مصری اهمیت ویژه ای دارد.