برنامه ریزی سیمای سرزمین برای حفاظت بر مبنای مدل کیفیت زیستگاه InVEST و اثرات بوم شناختی شبکه جاده ای در استان چهارمحال و بختیاری

از اهداف اولیه رویکردهای حفاظتی ایجاد یک سیمای سرزمین عملکردی است که تمامی عناصر تنوع زیستی را مورد حمایت قرار بدهد و خطرات محیط زیستی متوجه آنها را به حداقل برساند. فعالیت های انسانی از جمله توسعه شبکه جاده ای یکی از مهم ترین عوامل خطر برای زیستگاه ها و گونه های ارزشمند موجود در استان چهارمحال و بختیاری محسوب می شود که لازم است در راستای برنامه ریزی حفاظت و کاهش اثرات منفی، وضعیت زیستگاه ها و خدمات اکوسیستمی بررسی شود. بنابراین، در این مطالعه، ابتدا کیفیت زیستگاه گونه Capra aegagrus، به عنوان خدمت اکوسیستمی، با استفاده از مدل InVEST مدل سازی شد. سپس، ارزیابی اثرات بوم شناختی شبکه جاده ای با استفاده از شاخص مکانی سیمای سرزمین، در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام گرفت. درنهایت، با استفاده از نقشه های به دست آمده، درجه آسیب پذیری مناطق حفاظت شده تعیین و راهکارهایی در راستای کاهش اثرات منفی ارایه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که 45 درصد از وسعت استان از جمله پارک ملی و منطقه حفاظت شده تنگ صیاد و سبزکوه دارای مطلوبیت مناسبی برای گونه Capra aegagrus است. با وجود این، حدود 28 درصد از سطح استان، تحت تاثیر اثرات بوم شناختی منفی شبکه جاده ای قرار دارد که لزوم شناسایی مناطق اولویت دار برای حفاظت و بهسازی را افزایش می دهد.