تاثیر کورکومین بر روی مهار رشد و کاهش بیان ژن در سلول های لوسمی مزمن لنفوسیتی (CLL-CII)

لوسمی مزمن لنفوسیتی  (CLL)شایع ترین نوع لوسمی بالغین ساکن کشور های غربی با سیر بالینی متنوع می باشد.به دلیل امید به حیات کمتر از دو سال در میان مبتلایان، یافتن استراتژی های درمانی جدید برای آن کاملا ضروری به نظر می رسد. کورکومین ماده ی فعال بیولوژیک زردچوبه، دارای خواص بیولوژیکی گسترده ای، مانند ضد التهابی، آنتی اکسیدان، ضد دیابت و ضد سرطان می باشد. در این مطالعه اثر کورکومین بر توان زیستی و بیان ژن PML در رده سلولی لوسمی مزمن لنفوسیتی (CLL-CII) مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه ی تجربی سلول های سرطانی رده ی CLL-CII در سه گروه کنترل، دارو نما (Placebo) و تیمار شده با  غلظت های مختلف کورکومین شامل 5/2، 5، 5/7 و 10 میکرومولار برای بررسی توان زیستی و بیان ژن PML  ظرف مدت 24، 48 و 72 ساعت انکوبه شدند. سپس توانایی زیستی با استفاده از دستگاه الایزا ریدر با روش رنگ سنجی MTT و میزان بیان ژن PML از طریق آنالیز داده های RT-Real Time- PCR مورد بررسی قرار گرفت. 

نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که، غلظت 5/2 میکرومولار از کورکومین به طور چشمگیرتری در مقایسه با گروه های آزمایشی دیگر در هر سه زمان انکوباسیون توان زیستی سلول های CLL-CII را کاهش می دهد. همچنین تیمار با کورکومین سبب کاهش معنی دار در میزان بیان ژن PML  در سایر گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل و دارونما گردید(P=.032).

با توجه به اثر مهاری کورکومین بر رشد، تکثیر و تهاجم سلول های لوسمی لنفوسیتی و نیز بر عملکرد بالقوه ی آنکوژن PML-RARα در این سلول ها از طریق کاهش بیان ژن PML، به نظر می رسد استفاده از جزء فعال زردچوبه (کورکومین) در پیشگیری و درمان لوسمی مزمن لنفوسیتی پیامدهای رضایت بخشی را به دنبال داشته باشد.