آسیب شناسی نقد های تاریخی علامه شوشتری در حوزه روایات تفسیری

در نقد متن هر حدیثی گردآوری تمامی داده های مرتبط و اعمال دقیق ضوابط نقد، حایز اهمیت است. گاه به رغم دقت ناقد حدیث، وی از خطا مصون نمی ماند. این مقاله در صدد پاسخ به این سوال است که تا چه اندازه نقدهای علامه شوشتری برای اثبات موضوع بودن حدیث، اتقان دارد؟ آسیب های نقد و بررسی های ایشان در حوزه روایات تفسیری چیست؟ این تحقیق با روش مطالعه کتابخانه ای و رویکرد تحلیلی - توصیفی در چهار نمونه روایت تفسیری به این نتیجه دست یافت که نقد مولف با وجود آگاهی از ضوابط نقد حدیث، دارای کاستی یا خطای سهوی است و آسیب های آن در سه عنوان قابل طرح است: «ناسازگاری نظر رجالی با مجموعه آیات و روایات معتبر، عدم توجه به روایات و گزارش های تاریخی معارض، ظنی و ناکافی بودن ادله در اثبات مذهب راوی» و در نهایت مدعای ایشان در موضوع بودن احادیث مربوطه را کافی یا قابل پذیرش نمی داند.