طراحی و روان سنجی ابزار سنجش باور و نگرش پرستاران نسبت به درمان های مکمل بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده

 با توجه به تاثیرپذیری عملکرد از باور و نگرش، بررسی باور و نگرش پرستاران نسبت به استفاده از درمان های مکمل در مراقبت از بیماران ضروری است. این پژوهش با هدف طراحی و روان سنجی ابزار سنجش باور و نگرش پرستاران ایرانی نسبت به درمان های مکمل انجام شد.

 در این مطالعه روش شناسی، بر اساس رویکرد والتز مبتنی بر ابزارهای موجود، با در نظر گرفتن سازه های تیوری رفتار برنامه ریزی شده، نسخه اولیه ابزار طراحی و روایی صوری و محتوایی آن بررسی شد. 250 پرستار بالینی واجد شرایط در شهر کاشان در سال 1397 به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند و از آن ها رضایت آگاهانه کتبی اخذ شد. روایی سازه ابزار به روش تحلیل عاملی و مقایسه گروه های شناخته شده و پایایی به روش همسانی درونی و ثبات بررسی شد. اثر سقف و کف نیز ارزیابی شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS با استفاده از آنالیز عاملی اکتشافی، آنالیز واریانس یک طرفه، ضرایب همبستگی درون طبقه ای و آلفای کرونباخ تحلیل شدند.

 نسخه اولیه ابزار دارای 60 گویه بود. در مرحله روایی صوری و محتوایی، چهار گویه حذف شدند. آنالیز عاملی با حذف 14 گویه، وجود شش عامل را شناسایی کرد (واریانس تبیین شده=3/52 درصد). بین نمره ابزار طراحی شده با میزان موافقت پرستاران با کاربرد درمان های مکمل در عملکرد بالینی رابطه معنی دار وجود داشت (85/6=F، 0001/0>P). ضرایب همبستگی درون طبقه ای و آلفای کرونباخ به ترتیب 973/0 و 878/0 بود. خطای استاندارد اندازه گیری و کوچک ترین تغییر قابل تشخیص به ترتیب 685/41± و 62/10 محاسبه شد. فراوانی حداقل و حداکثر نمره ممکن قابل کسب از ابزار، صفر بود.

 پرسش نامه 42سوالی طراحی شده، می تواند به عنوان ابزاری روا و پایا جهت سنجش باور و نگرش پرستاران نسبت به درمان های مکمل مورد استفاده قرار گیرد.