اثرات قلبی-تنفسی تجویز اپی دورال کتامین یا لیدوکائین در سگ های تحت عمل جراحی برداشت رحم و تخمدان: یک مطالعه مقایسه ای

اثرات بی دردی و همودینامیک کتامین در دوزهای تحت بی هوشی در حین بی هوشی و پس از عمل جراحی، به دلیل اثر آن بر گیرنده های N-متیل-D-آسپارتات (NMDAR) است. 

 ارزیابی اثرات قلبی-تنفسی ایجاد شده توسط کتامین در مقایسه با لیدوکایین در حین عمل جراحی (هر دو دارو به صورت اپی دورال تجویز شدند)، در سگ های ماده ای که تحت عمل جراحی برداشت رحم و تخمدان قرار گرفتند. 

 سی و شش قلاده سگ از نژادهای مختلف، در یک کار آزمایی بالینی تصادفی، آینده نگر و کور مورد استفاده قرار گرفتند. دو گروه تشکیل داده شد: GKET (کتامین 3 میلی گرم/کیلوگرم، تعداد 18) و GLIDO (لیدوکایین 4 میلی گرم/کیلوگرم، تعداد 18). آسپرومازین وریدی (05/0 میلی گرم/کیلوگرم) قبل از القای بی هوشی به حیوان ها تجویز شد. بی هوشی با پروپوفول وریدی 5 میلی گرم/کیلوگرم القا شد. بی هوشی با ایزوفلوران در شرایط اکسیژن 100% نگهداری شد. در طول عمل جراحی هر 5 دقیقه، ضربان قلب (HR)، تعداد تنفس (RR)، درجه حرارت مری (°C)، درصد اشباع اکسیژن (SPO2)، دی اکسید کربن انتهای بازدمی (ETCO2) و میانگین فشار شریانی (MAP) مورد ثبت و بررسی قرار گرفتند. 

 متغیرهای قلبی-تنفسی در طول بی هوشی در محدوده طبیعی بودند. ضربان قلب به طور معنی داری در دقایق 5 (12 ± 108 در مقابل 11 ± 95) و 10 (11 ± 110 در مقابل 11 ± 97) پس از شروع عمل جراحی، در گروه GKET در مقایسه با GLIDO بالاتر بود (به ترتیب P=0.03 و P=0.01). میانگین فشار شریانی در دقایق 20، 25 و 30 در گروه GKET (mmHg 23 ± 100، 35 ± 105 و 35 ± 103) در مقایسه با GLIDO (mmHg 7 ± 66، 10 ± 74 و 9 ± 67) بالاتر بود (به ترتیب P=0.01، P=0.004 و P=0.002). در گروه GKET هایپوترمی خفیف در دقایق 25 (°C3/1 ± 5/36) و 30 (°C4/1 ± 5/36) ثبت شد. نتیجه گیری: تجویز اپی دورال کتامین در مقایسه با لیدوکایین اپی دورال، ثبات همودینامیکی بهتری را فراهم می کند.