ارزیابی فراوانی آنزیم های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز در ایزوله های کلینیکی سودوموناس آئروژینوزا

به دلیل افزایش شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به ترکیبات بتالاکتام و کارباپنم ها شناسایی ایزوله های مولد آنزیم های بتالاکتاماز برای درمان به موقع چنین ایزوله هایی ضروری می باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین شیوع ژن های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز (mbl و kpc) در میان ایزوله های بالینی سودوموناس آیروژینوزا انجام گرفت.

 در این مطالعه توصیفی - مقطعی تعداد 97 ایزوله ی بالینی از بیماران بستری در بیمارستان های شهر همدان از آبان 1396تا اردیبهشت 1397 جمع آوری گردید. پس از تایید سویه های جدا شده به روش فنوتیپی و ژنوتیپی، بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن آگار،  MIC ایمی پنم با روش Etest ، انجام تست Combination Disk Diffusion Test  (CDDT) ، Modified Hodge Test (MHT) و شناسایی ژن های کارباپنماز به روش PCR انجام شد.

نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک سفوکسیتین 92 ایزوله (8/94%) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک پیپراسیلین- تازوباکتام 38 ایزوله (2/39%) بود. از میان آنتی بیوتیک های کارباپنم، بیشترین میزان مقاومت نسبت به ایمی پنم 48 ایزوله (4/49%) بود. از بین 49 (51/50%) ایزوله ای که به آنتی بیوتیک های کارباپنم مقاوم بودند، 42 ایزوله (71/85%) MIC مقاوم (< 8 میلی متر(نسبت به ایمی پنم داشتند، 26 ایزوله (06/53%) تست دیسک ترکیبی IMP/EDTA (CDDT) و 25 ایزوله (02/51%) تستMHT مثبت داشتند. هم چنین نتایج PCR نشان داد که بیشترین و کمترین حضور ژن در بین ایزوله ها مربوط به ژن IMP، 20 (8/40%) و ژن GIM، 6 ایزوله (24/12%) بود.

 نتایج این مطالعه نشان داد که درصد بالایی از ایزوله های سودوموناس آیروژینوزا 49 (51/50%) بررسی شده نسبت به آنتی بیوتیک های کارباپنم مقاوم بودند و درصد بالایی از ایزوله های مقاوم به کارباپنم ها مولد ژن های بتالاکتامازی بودند.