اثر 10 هفته تمرین هوازی تداومی بر حجم تومور و بیان ژن های IGF-1، AKT و mTORC1 میوکارد موش مبتلا به سرطان پستان
تمرین منظم از افزایش حجم تومور پیشگیری کرده، با راه اندازی مسیرهای سیگنالی در بیان ژن کاردیومیوپاتی را در افراد مبتلا به تومور پستان کاهش میدهد. هدف از پژوهش حاضر اثر 10 هفته تمرین هوازی تداومی بر نسبت حجم تومورر، پاسخ IGF-1، ژن های AKT و mTORC1 میوکارد موش مبتلا به سرطان پستان بود.
پژوهش حاضر از نوع تجربی است. بدین منظور 12 سر موش ماده نژاد بالبسی به صورت تصادفی به دو گروه 6تایی، تمرین هوازی تدوامی (E) و کنترل (C) تقسیم شدند. القای تومور به وسیله تزریق MC4-L2 انجام شد. تمرین هوازی تداومی شامل 75 دقیقه دویدن با سرعت ثابت 60 تا 65 درصد Vo2peak، 5 روز در هفته به مدت 10 هفته انجام شد. حجم تومور به صورت هفتگی توسط کولیس اندازه گیری و ثبت شد. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین موش ها قربانی و بطن چپ آنها خارج شد. پروتئین IGF-1 با روش وسترن بلات و بیان ژن های AKT و TORC1توسط qReal-time سنجش شدند. جهت تحلیل آماری از آزمون t مستقل در سطح آلفای 05/0 استفاده شد.
نتایج نشان داد بیان ژنی IGF-1 در گروه تمرین هوازی تداومی نسبت به گروه کنترل (08/0=P) تفاوت معناداری نداشت. در حالی که بیان ژن های AKT (016/0=P) و m TORC1 (022/0=P) در گروه تمرین نسبت به کنترل افزایش معنی داری داشتند. حجم تومور در گروه تمرین نسبت به کنترل کاهش معناداری داشت (03/0=P).
بر اساس یافته های به دست آمده می توان چنین نتیجه گیری کرد احتمالا تمرین هوازی تداومی حجم تومور را کاهش می دهد و با افزایش بیان ژن های AKT و mTORC1 عملکرد قلب را بهبود می بخشد.
سرطان پستان ، تمرین هوازی تداومی ، mTORC1 ، AKT ، IGF-1
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.