ارزیابی ویژگی های روان سنجی مقیاس سبک شنیداری زوجین در نمونه ایرانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی (روایی و پایایی) مقیاس سبک شنیداری زوجین انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین شهر اصفهان بود که از این تعداد 200 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های سبک شنیداری زوجین (دویل، 2003) و نیاز به شناخت (کاچیوپو و همکاران، 1984) پاسخ دادند. برای بررسی روایی سازه این مقیاس از روش تحلیل عاملی تاییدی، همسانی درونی و همبستگی با پرسشنامه نیاز به شناخت و برای بررسی پایایی مقیاس نیز ضریب آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد مدل تحلیل عاملی تاییدی حاکی از برازش مناسب داده های پژوهش با ساختار عاملی مقیاس سبک شنیداری می باشد. همچنین روش همسانی درونی نیز بیانگر روایی سازه این مقیاس است. ضریب آلفای کرونباخ به دست آمده نیز بیانگر ثبات اندازه گیری مقیاس سبک شنیداری می باشد. همچنین ضریب همبستگی بین سبک شنیداری درک کردن و نیاز به شناخت در سطح 01/0 و با سبک شنیداری پاسخ دادن به صورت معکوس و در سطح 05/0 معنادار به دست آمد. بر اساس این نتایج می توان مقیاس سبک شنیداری دویل را به عنوان یک ابزار اندازه گیری مناسب در پژوهش های مربوط به زوجین مورد استفاده قرار داد.