ترمیم شناخت دیابتی ها با ترکیب تن آرامی مبتنی بر ذهن آگاهی و تحریک الکتریکی فرامغزی

پژوهش حاضر، با هدف تعیین تاثیر خالص و ترکیبی دو تکنیک تن آرامی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBR) و تحریک الکتریکی فرامغزی (CES) در کاهش نارسایی کارکردهای اجرایی و خطاهای حافظه آینده نگر و گذشته نگر در بیماران دیابت نوع 2 انجام گرفته است.

این پژوهش، یک کار آزمایی بالینی تصادفی سه گروهی دو سر کور و از نوع طرح اندازه های تکراری است. نمونه شامل 30 بیمار بود که به روش مبتنی بر هدف و براساس نمونه گیری در دسترس از انجمن دیابت شهرستان بناب انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه 10 نفره MBR، CES، و گروه MBR+CES انتصاب شدند و در 10 جلسه انفرادی، مداخلات مربوط به گروه خود را اخذ کردند. کل بیماران، قبل از مداخلات، پس از اتمام مداخلات، و یک ماه بعد از اتمام مداخلات، به وسیله پرسشنامه نقص کارکردهای اجرایی بارکلی (BDEFS)، و پرسشنامه حافظه گذشته نگر و آینده نگر (PRMQ)، مورد سنجش قرار گرفتند.

نتایج تحلیل واریانس بین- درون گروهی (SPANOVA)، حاکی از تغییر میانگین حافظه گذشته نگر و آینده نگر در طول زمان، و تغییر حافظه آینده نگر در طول زمان در گروه های مختلف بود. نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که در مرحله پیگیری، خطاهای حافظه آینده نگر در گروه MBR+CES هم نسبت به گروه MBR و هم نسبت به گروه CES بطور معناداری کمتر شده بود (P<0/05).

نتایج این پژوهش، تلویحات نظری و کاربردی بسیاری در زمینه بهبود عملکرد شناختی بیماران دیابت نوع 2 به دنبال تکنیک های درمانی MBR و CES بهمراه دارد.