بررسی نقش سیاست های اقتصادی بر بکارگیری انرژی های نو در نیروگاه های ایران (مطالعه موردی: سیاست های یارانه ای، قیمت گذاری و هزینه ای)

انرژی به عنوان یکی از ضروری ترین و حیاتی ترین نیازمندی های توسعه به شمار می رود. تقاضای زیاد انرژی که توسط سوخت های فسیلی تامین می شود، رشد اقتصادی را آسان کرده است، اما سیستم انرژی فعلی به دلیل اثرات منفی بر محیط زیست و حیات بشری پایدار نمی باشد. توسعه پایدار، توسعه ای تعریف شده است که نیاز نسل حاضر را بدون در خطر افتادن توانایی نس ل های آینده فراهم کند. هدف این مطالعه بررسی نقش سیاست های اقتصادی دولت جهت کنترل آلودگی زیست محیطی نیروگاه های برق با هدف دستیابی به توسعه پایدار است. دوره ی مورد مطالعه در این پژوهش 1394-1374 و شبیه سازی آن تا سال 1407 درنظر گرفته شده است. به این منظور از روش تلفیقی پویایی های سیستم و روش اقتصادسنجی استفاده شده است. سیستم دینامیک می تواند زیر سیستم های مهم اقتصادی – انرژی – زیست محیطی را به صورت یکپارچه نمایش دهد. نتایج شبیه سازی بیانگر این است هر سه ابزار سیاستی مورد بررسی (یارانه تولیدکننده انرژی های نو، افزایش قیمت سوخت های فسیلی و کاهش هزینه انرژی های نو) بر افزایش ظرفیت تولیدی انرژی های نو و کاهش ظرفیت انرژی های فسیلی اثر داشته و از این میان سیاست کاهش هزینه برای گسترش انرژی های نو بیشترین اثر را داشته است. همچنین رابطه مستقیمی بین ظرفیت تولید انرژی های نو با توسعه پایدار و رابطه معکوسی بین ظرفیت تولید انرژی های نو و انتشار گازهای گلخانه ای وجود دارد.