بررسی عوامل موثر بر قطع درمان مراجعه کنندگان مراکز سلامت روان جامعه نگر (CMHC) شهر تهران

هدف مطالعه حاضر بررسی مشخصات جمعیت شناختی از قبیل تحصیلات، جنسیت و هم چنین نوع اختلال بیمار و میزان همدلی و هوش هیجانی پزشک بر قطع درمان مراجعه کنندگان مراکز سلامت روان جامعه نگر شهر تهران است.
نمونه‏ای شامل 4101 نفر بیمار و 26 نفر پزشک برای بررسی انتخاب شدند. اطلاعات مرتبط با بیماران توسط نرم‏افزار ثبت اطلاعات مراکز سلامت روان جامعه‏نگر (که از هنگام تاسیس مراکز در نرم افزار ثبت شده و موجود است) به دست آمد. هم چنین، اطلاعات مرتبط با پزشکان نیز پس از کسب رضایت کتبی، توسط دو پرسش نامه هوش هیجانی بار-آنEQI)) و مقیاس همدلی پزشکان جفرسون (JSPE) جمع‏آوری گردید. داده‏های مطالعه حاضر با توجه به نقطه برش به داده‏های اسمی تبدیل شده و از طریق آزمون مجذور خی با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردیدند.
 نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر چه میزان همدلی پزشک بیشتر باشد میزان قطع درمان بیماران او کمتر خواهد بود. هم چنین ارتباط نمره کلی هوش هیجانی با متغیر قطع درمان معنی دار نمی‏باشد و قطع درمان تنها با مولفه سازگاری هوش هیجانی ارتباط معنی داری دارد. یافته‏ها نشان داد که هیچ یک از متغیرهای مرتبط با بیمار (جنسیت، سطح تحصیلات و نوع اختلال) ارتباط معنی داری با قطع درمان ندارند.
بر اساس یافته‏های مطالعه حاضر،  مهارت‏های ارتباطی، همدلی و مولفه سازگاری هوش هیجانی پزشکان، عوامل موثری بر کاهش قطع درمان بیماران‏شان محسوب می‏شود.