اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف آباد

خشم  و پرخاشگری در همه فرهنگ ها دیده  می شود و از شایع ترین مشکلات رفتاری هستند که موجب ناراحتی و پریشانی دیگران شده و بهداشت روانی جامعه را مختل می کنند. این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف آباد در سال 1396 انجام شد.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و آزمون بود. آزمودنی ها شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر نجف آباد بودند که نمره بالایی در پرسشنامه پرخاشگری Spielberger کسب کرده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند، ابتدا از هر دو گروه آزمون سطح کورتیزول به عمل آمد و سپس هشت جلسه (هفته ای دو جلسه به مدت چهار هفته) آموزش مهارت مدیریت خشم برای گروه آزمون برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزشی، بار دیگر هر دو گروه مورد آزمایش قرار گرفتند و پرسشنامه خشم اسپیلبرگر را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.  

 بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی داری و جود داشت و آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول گروه آزمون در سطح معنی داری 05/0>p موثر بود.

 می توان آموزش مدیریت خشم را به عنوان ابزاری حمایتی و موثر جهت کاهش پرخاشگری به شمار آورد و از آن به ویژه برای نوجوانان پرخاشگر سود جست.