بروز ژن PTEN و مقاومت به درمان با تاموکسیفن در بیماران سرطان پستان با گیرنده استروئیدی مثبت، یک مطالعه مقطعی طی سال 95-1385

مسیر PI3K/Akt/mTOR در ایجاد مقاومت به درمان هورمونی بیماران مبتلا به سرطان پستان از اهمیت به سزایی برخوردار است. یکی از اجزای تنظیم کننده این مسیر، ژن PTEN می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بروز ژن PTEN در بیماران سرطان پستان با گیرنده استروییدی مثبت در دو گروه بیماران حساس و مقاوم به تاموکسیفن انجام شد.

این مطالعه مقطعی و گذشته نگر بر روی 80 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان هورمون مثبت که طی بازه زمانی 95-1385 به درمانگاه های انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. نمونه بافتی بیماران حساس و مقاوم به درمان به تاموکسیفن (وقوع عود/متاستاز طی 5 سال اول درمان هورمونی ادجوانت) توسط ایمونوهیستوشیمی از نظر وجود بیان PTEN بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی مستقل، یو من ویتنی و کای اسکویر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.

در این مطلعه 80 بیمار در دو گروه حساس و مقاوم به تاموکسیفن وارد شدند. بروز PTEN در بیماران حساس و مقاوم به تاموکسیفن به ترتیب 5/97% و 5/27% بود (001/0=p). در بیماران با وضعیت درگیری گره های لنفاوی پیشرفته تر، میزان بروز PTEN به طور معناداری کاهش یافته بود (001/0=p)، در حالی که در بررسی بین بروز PTEN با سایز تومور (19/0=p)، گرید تومور (14/0=p) و بروز (Her2/neu (85/0=p ارتباط معناداری مشاهده نشد.

بین فقدان بروز PTEN و مقاومت به درمان با تاموکسیفن همراهی وجود دارد.