بررسی سطوح آنتیژن اختصاصی پروستات در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

در طی سال های اخیر شواهد متناقضی در کاربرد سنجش آنتی ژن اختصاصی پروستات در تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک به صورت مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد.

در این مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز جستجوی الکترونیک در پایگاه داده های PubMed،web of science،Scopus ،Cochran Library انجام گرفت. از نرم افزارهای EndNote X6، Stata 14 و Review Manager 5.3 جهت مدیریت مقالات جستجو شده، آنالیز داده ها و کیفیت سنجی استفاده شد. جهت بررسی سوگیری انتشار از Begg's test و Egger's test استفاده شد.

در این مطالعه مقالاتی که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند، 17 مطالعه با 1,467 شرکت کننده بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات نوع تام در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود (001/0>p، 39/2-26/1:CI 95%، 83/1: SMD). به علاوه سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات نوع آزاد نیز در گروه مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (005/0=p، 12/2-38/0:CI 95%، 25/1 :SMD).

بر اساس یافته های مطالعه، سطوح سرمی آنتی ژن اختصاصی پروستات در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بالاتر بود. به نظر می رسد تفاوت های نژادی و تفاوت های تکنیک های سنجش می تواند میزان سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک را تحت تاثیر قرار دهد. اندازه گیری سطح این آنتی ژن می تواند در تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک کمک کننده باشد.