کارکرد تفال در خمسه نظامی گنجوی
تفال زدن و به فال نیک و بد گرفتن افراد و رویدادها از سنت های رایج در جوامع قدیم بوده است. فالگیری نوعی پیشگویی حوادث آینده بود که در بسیاری از موارد باعث دلگرمی و آرامش صاحب فال یا برنامه ریزیهای او برای جلوگیری از ضررهای احتمالی میشد. از تفال در آثار گوناگون تاریخی، ادبی و علمی سده های نخستین زبان فارسی پس از اسلام، فراوان یاد شده است. حکیم نظامی در قرن ششم هجری در میان منظومه های پنجگانه خود به این باور و عرف رایج در جامعه اشاره کرده است. این پژوهش با هدف بررسی کارکرد تفال در خمسه نظامی گنجوی برای نمایش دادن باورها و گونه های فالگیری در پنج گنج نظامی و معرفی انواع تفال، تعبیر و فالگیری در آثار او انجام شده است. پژوهش حاضر به شیوه کتابخانه ای همراه با استخراج انواع فال از آثار این شاعر و دسته بندی آنها از طریق بررسی مقاله ها و کتابهای مربوطه شکل رفت. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که با توجه به فراوانی اشارات نظامی به تفال، خود شاعر عقیده ای به این موضوع ندارد؛ اما برای شناساندن اوضاع جامعه و نوع نگاه و تفکر مردم هم روزگار خود، بدان پرداخته است در آثار او این کار به دو شیوه رواج دارد؛ گاه در شکل های تفال نیک و بد گرفتن و گاه به شیوه تعبیر که به روش های تفال، قرعه زدن و بخت آزمایی با گردو بوده است.
نظامی گنجوی ، پنج گنج ، پیشگویی ، تفال ، تعبیر
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.