موانع آموزش سلامت در نظام سلامت ایران: یک مطالعه کیفی

علی رغم اهمیت آموزش سلامت، مطالعات نشان دهنده نارسایی آموزش سلامت، در نظام سلامت کشور ایران است، لذا مطالعه حاضر باهدف تبیین موانع آموزش سلامت در نظام سلامت ایران انجام شد.

این مطالعه کیفی در سال 1397 انجام شد. 20 کارشناس سلامت و پزشک در سطوح مختلف نظام سلامت و 26 بهورز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طرق مصاحبه نیمه ساختاریافته و بحث گروهی جمع آوری گردید و به طور هم زمان به روش تحلیل کیفی قراردادی با استفاده از رویکرد Lundman و Graneheim تجزیه وتحلیل شد.

از تجزیه وتحلیل داده ها 5 درون مایه موانع فردی (مهم ترین طبقات شامل توانمندی ناکافی در آموزش سلامت، پایین بودن عوامل انگیزشی در سطح فردی و باورهای نادرست آموزش دهنده)، بین فردی (مهم ترین طبقات شامل ضعف سایر مراقبان سلامت در آموزش بهورزان، ارتباط نادرست، تعهد کاری ضعیف و مشکلات مربوط به مراجعین)، سازمانی (مهم ترین طبقات شامل ضعف در توانمندسازی نیروی انسانی، حجم بالای کاری بهورزان، مشکلات مربوط به منابع آموزشی و ارزشیابی و پایش نامناسب)، جامعه (مهم ترین طبقات شامل باور نداشتن بهورزان توسط مردم، مشکلات اقتصادی مردم، مشکلات مربوط به اینترنت و شبکه های اجتماعی مجازی) و موانع زمینه ای (مهم ترین طبقات شامل موانع مربوط به دانشگاه ها، موانع مربوط به صداوسیما، شکاف بین آموزش عملی و تیوری) استخراج شد.

با توجه چند بعدی بودن موانع، تدوین و اجرای سندی جامع با مشارکت مسیولان، متخصصان و ارایه دهندگان خدمت به منظور رفع موانع، پیشنهاد می شود.