ارزیابی تعادل اکوسیستمی در حکم رانی تلفیقی آب و غذا با استفاده از رویکرد بازیگر مدار انطباقی

کاستی‏ های حکم‏رانی تک‏ بخشی، لزوم مراجعه به حکم‏رانی تلفیقی آب و غذا برای دستیابی به توسعه پایدار را افزایش داده است. در پژوهش حاضر رویکردی توسعه داده شده است که حکم‏رانی آب و غذا را به‏‏ صورت جامع و با استفاده از اصول حکم‏رانی پایدار ارزیابی می‏کند. شکست‏ های موجود در حوضه آبخیز میناب و نبود چارچوب عملی برای ارزیابی و تحلیل حکم‏رانی جامع آب و غذا پژوهش حاضر را ضروری ساخته است. تدوین اصول حکم‏رانی پایدار آب و غذا با بهره ‏گیری از پژوهش ‏های موجود در زمینه حکم‏رانی پایدار و اهداف توسعه ‏پایدار انجام شد. بر این اساس در پژوهش حاضر، در مجموع 12 اصل و 69 شاخص برای حکم‏رانی پایدار آب و غذا تدوین شد. داده ‏های پژوهش با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری با 40 نفر از بازیگران موثر در حکم‏رانی آب و غذا به دست آمد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد 89/2 درصد از شاخص‏ ها وضعیت مطلوب و 11/97 درصد نیز وضعیتی نامطلوب دارند. نمره تعادل اکوسیستمی ‏حکم‏رانی آب و غذا 56/2 از 5 است و با توجه به نمره 3 به عنوان وضعیت مطلوب، نارسایی‏ های موجود در ساختار کنونی حکم‏رانی آب و غذا را گوشزد می‏کند. پژوهش پیش رو چالش‏های حکم‏رانی تلفیقی آب و غذا مانند مشارکت موثر ذی نفعان و تعادل اکوسیستمی بوم‏ سازگان ‏طبیعی را نشان می دهد و به تعادل اکوسیستمی حکم‏رانی آنها کمک می‏کند. با توجه به رویکرد ارایه شده، ساختار حکم‏رانی موجود در مناطق گرم و خشک که وابستگی زیاد به کشاورزی و آب زیرزمینی دارند، از نظر بازیگر‏مدار و انطباقی بودن قابل ارزیابی است.