طراحی شبکه تغذیه کننده خط ریلی و تعیین فرکانس با استفاده از یک روش ابتکاری

افزایش پوشش تقاضای سفر وسایل حمل ونقل همگانی سریع (مانند مترو و اتوبوس تندرو) به کمک شبکه های تغذیه کننده امکان پذیر است. ازآنجایی که روش های دقیق حل مسایل طراحی شبکه های تغذیه کننده دارای پیچیدگی و زمان حل طولانی است، محققین به استفاده از روش های ابتکاری و فراابتکاری برای حل این مسایل روی آورده اند. در این مقاله یک روش ابتکاری برای حل مسئله طراحی شبکه اتوبوسرانی تغذیه کننده در یک شبکه آزمایشی که قابلیت در نظر گرفتن بسیاری از شاخص های مهم در طراحی چنین شبکه هایی را دارد، پیشنهاد گردیده است. روش کار به این صورت است که ابتدا تعدادی مسیر اولیه تولیدشده، سپس به کمک شاخص های بهینگی در نظر گرفته شده شامل نسبت تقاضای پاسخ داده شده به زمان سفر و محدودیت کمینه و بیشینه طول مسیر تعدادی از این مسیرها به عنوان خطوط تغذیه کننده انتخاب شده اند. محدودیت فرکانس، تعداد مسیر و درصد پوشش داده شده دیگر محدودیت هایی هستند که به کمک آنها مسیرهای نهایی انتخاب شده است. روش پیشنهادی در شبکه آزمایشی سوفالز بکار گرفته شده و توانسته پوشش تقاضای حمل ونقل همگانی در شبکه توسط خط ریلی را به کمک خطوط تغذیه کننده بهبود ببخشد به طوری که با محدودیت تعداد 3 مسیر تغذیه کننده، پوشش شبکه به مقدار22/65 % و با درنظر گرفتن محدودیت 4، پوشش به میزان 42/78 % برآورده شد.