بررسی فراوانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلاهای جدا شده از سگ های بدون علائم کلینیکی در شهرستان زابل

بیماری سالمونلوز با گسترش بالای جهانی، یکی از مهمترین بیماری های زیونوتیک انسان و حیوانات می باشد. مدفوع تقریبا همه حیوانات از قبیل سگ ممکن است به عنوان یک منبع بالقوه عفونت سالمونلا در انسان و حتی دیگر حیوانات باشد. با توجه به افزایش نگهداری سگ در میان مردم، به ویژه کسانی که در مناطق روستایی زندگی می کنند، خطر افزایش انتقال عفونت سالمونلا به انسان وجود دارد. بدلیل کمبود اطلاعات مربوط به نقش سگ ها به عنوان منبع عفونت سالمونلا در انسان در زابل (جنوب شرقی ایران)، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی سالمونلا در سگ های منطقه سیستان و نقش آن به عنوان منابع بالقوه عفونت در انسان انجام شد. در این پژوهش نمونه ها با استفاده از سواب رکتال از 250 سگ روستایی فاقد علایم بالینی جمع اوری شد. نمونه ها در محیط های عمومی و اختصاصی کشت و با استفاده از تست های رایج آزمایشگاهی تعیین هویت گردید. سپس ایزوله های تعیین هویت شده با استفاده از روش مولکولی (PCR) و پرایمرهای عمومی در سطح جنس مورد شناسایی قرار گرفتند. در این تحقیق 58 ایزوله سالمونلا از 250 نمونه سواب رکتال تعیین هویت گردید. بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول، جنتامایسین، تتراسیکلین و نالیدیکسیک اسید مشاهده شد. جداسازی سویه های زیونوتیک سالمونلا از سگ های فاقد علایم بالینی، آنها را به عنوان یکی از خطرناکترین عوامل انتشار باکتری سالمونلا در محیط و خطری برای بهداشت عمومی و سلامت حیوانات معرفی می کند.