تکنیک های تکیه گاه سازی: مطالعه میزان آشنایی مدرسان زبان

در پژوهش حاضر محققان، میزان آشنایی استادان آموزش زبان خارجی را با تکنیک های تکیه گاه سازی در کلاس های زبان خارجی مورد بررسی قرارداده اند و همچنین بررسی شده که مدرسان ایرانی این فنون تکیه گاه سازی را در کجا می آموزند. این مطالعه از نوع توصیفی-پیمایشی است. برای این منظور، محققان از یک پرسشنامه استفاده کردند. پرسشنامه در میان 41 مدرس در سه مرکز آموزش زبان شامل موسسه دهخدا، بنیادسعدی در تهران و مرکز آموزش زبان دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین توزیع گردید. یک آزمون دوجمله ای برای بررسی میزان آشنایی مربیان ایرانی با تکیه گاه سازی انجام شد. یافته های مربوط به سوال اول نشان دادند که اکثریت مربیان ایرانی با تکنیک های تکیه گاه سازی آشنایی داشتند و از آن ها در حین آموزش زبان استفاده می کردند. علاوه بر این، با توجه به یافته های سوال دوم، بیش از نیمی از مربیان ایرانی بسیاری از تکنیک های تکیه گاه سازی را در سطح کارشناسی ارشد آموخته اند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که در نظام آموزشی، بخصوص در دوره کارشناسی ارشد، ضعف هایی در زمینه آموزش مهارتها و زیرمهارتهای زبانی وجود دارد.