اثربخشی آموزش سبک زندگی اسلامی بر فرسودگی زناشویی، تاب آوری و سلامت معنوی زنان دارای همسر معتاد
اعتیاد آثار مخربی بر خانواده افراد معتادین به ویژه همسران آن ها دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش سبک زندگی اسلامی بر فرسودگی زناشویی، تاب آوری و سلامت معنوی زنان دارای همسر معتاد انجام شد.
روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده تمامی زنان دارای همسر معتاد شهر تهران در سال 1398 بود. با عنایت به شبه آزمایشی بودن طرح، نمونه ای به حجم 30 نفر با توجه به معیارهای شمول از بین افراد جامعه آماری به صورت در دسترس انتخاب شدند. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش سبک زندگی اسلامی شرکت کردند؛ در حالیکه اعضای گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس فرسودگی زناشویی پاینز (1996)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه سلامت معنوی پالوزیان و الیسون (1982) بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد آموزش سبک زندگی اسلامی بر فرسودگی زناشویی (331/16=F؛ 011/0=P)، تاب آوری (724/12=F؛ 041/0=P) و سلامت معنوی (850/11=F؛ 021/0=P) تاثیر معناداری دارد.
طبق یافته های این مطالعه، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سبب بهبود فرسودگی زناشویی، تاب آوری و سلامت معنوی در زنان دارای همسر معتاد می شود و نمایانگر افق های تازه در مداخلات بالینی است و می توان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست. بنابراین، به نظر می رسد این مداخله آموزشی زنان دارای همسر معتاد نیز کاربردی است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.