عدم قطعیت سرنوشت انسان در منابع نقلی

طبق برخی آیات و روایات، سرنوشت لایتغیر درباره انسان  منتفی است وآنچه بنامهای قضا و قدر و... مطرح میشود سرنوشت غیر قطعی است. خداوند همگام با زندگی انسان سرنوشت ها را قطعیت می بخشد. به تعبیر دیگر اینگونه نیست که خداوند از ازل سرنوشت همه چیز را بطور قطعی تعیین کرده باشد و فارغ از همه امور گشته و تنها کار او در رابطه با این عالم ، تطبیق حوادث روز مره با مکتوب قطعی پیشین باشد. تدبیر و ربوبیت الهی همگام با لحظه لحظه زندگی انسان ها جاریست و از ذات لایتناهی و ید باسطه او هر آن گمان فیض و تفضلی جدید می رود. این یافته با روش نقلی قابل اثبات است به عنوان مثال آموزه تقدیر در شب قدر، دوام ربوبیت الهی، مراحل شکل گیری افعال الهی از مرحله علم تا مرحله امضا، نفی قضا و قدر محتوم در برخی احادیث و اقتضای لطف الهی ادله این یافته هستند.