اثر مداخله تمرین حرکتی بر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی پسران هشت تا 10 ساله دارای اختلال هماهنگی رشدی

اختلال هماهنگی رشدییکی از اختلال های شایع رشدی است که بر عملکرد تحصیلی و حرکتی تاثیر می گذارد. در این مطالعه به بررسی اثر مداخله تمرین های حرکتی بر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پرداخته شده است. این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است. تعداد 18 کودک براساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلال های روانی نسخه چهارم، ازمیان دانش آموزانپسر پایه دوم تا پایه چهارم دوره ابتدایی منطقه یک تهران غربال شدند. سپس، آن ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (نه نفر با میانگین سنی 39/1 ± 6/8) و کنترل (نه نفر با میانگین سنی 15/1 ± 11/8) قرار گرفتند. در پیش آزمون و پس آزمون، دو متغیر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی با استفاده از ابزار VSX Assessment platform اندازه گیری شدند. گروهتجربی تمرین های حرکتی منتخب را به مدت 20 جلسه 75 دقیقه ای (سه جلسه در هفته) انجام دادند. از روش تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. مقایسه پس آزمون گروه کنترل و تجربی نشان داد که کارکرد اجرایی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پس از مداخله تمرینی بهبود معنادار داشته است (P = 0.021)، اما در متغیر انعطاف شناختی تغییری معنادار مشاهده نشد (P = 0.193). براساس نتایج پژوهش، احتمالا تمرین های بدنی می توانند زیربنای شناختی رفتار حرکتی را بهبود دهند؛ بنابراین، باید گفت که مداخله های حرکتی راهی امن برای بهبود اختلال هماهنگی رشدی هستند.