اولویت بندی شاخص های مهندسی عوامل انسانی موثر بر رضایت شغلی در نیروی انتظامی

ارگونومی یا مهندسی عوامل انسانی، با هدف افزایش بهره وری و با توجه به اهمیت سلامتی و ایمنی انسان در محیط کار شکل گرفته است. هدف پژوهش حاضر آن است که عوامل ارگونومیک موثر بر رضایت شغلی کارکنان نیروی انتظامی، اولویت بندی شوند.

پژوهش حاضر براساس هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - تحلیلی است. تیم تصمیم را پانزده نفر از کارشناسان ناجا که آگاه به مسایل نیروی انسانی بوده با حداقل 20 سال سابقه کاری تشکیل می دهند و به روش گلوله برفی انتخاب شدند. در این پژوهش، ابتدا شاخص ها و راهکارهای استخراج شده از پیشینه و متون مربوطه، توسط خبرگان بازنگری شدند. در مرحله بعد و به منظور رتبه بندی و تعیین وزن شاخص ها و راهکارهای شناسایی شده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از نظرات گروه خبره انجام شد. همچنین پایایی در پرسشنامه اولیه با محاسبه آلفای کرونباخ (92/0) و در پرسشنامه تحلیل سلسله مراتبی فازی با نرخ ناسازگاری کمتر از 1/0 تایید شد.

ابتدا با بررسی متون و ادبیات مرتبط، نوزده راهکار برای ارتقاء مهندسی عوامل انسانی شناسایی شد. سپس خبرگان شش راهکار تهیه وسایل حفاظت فردی، تهیه ابزار کار مناسب، بهبود نوبت کاری، کنترل فشار های کاری، تهیه لباس فرم و پوتین و ایجاد وضعیت مناسب بدن در هنگام کار را به عنوان مهمترین راهکار انتخاب کردند. همچنین با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی وزن بهبود نوبت کاری (35/0)، تهیه لباس فرم و پوتین (22/0)، تهیه ابزار کار مناسب (17/0) و ایجاد وضعیت مناسب بدن در هنگام کار (1/0) به دست آمد.

به دلیل محدودیت های اجرایی، مالی و زمانی، ناجا می تواند برای پیاده سازی اصول مهندسی عوامل انسانی با هدف افزایش رضایت شغلی کارکنان خود، به ترتیب بر بهبود نوبت کاری، تهیه لباس فرم و پوتین مناسب و تهیه ابزار و تجهیزات کار مناسب به عنوان عواملی که دارای اهمیت بیشتری هستند، تمرکز کند.