بخت در مخزن الاسرار از منظرتقدیرگرایی (رویکردی ساختارشناختی)

تقدیرگرایی از موضوعات حوزه فلسفه است که به ادبیات راه یافته. برمبنای نظریات فرضیه پردازان، ساختارگرایی تحلیل زبان در کاربرد واژه هاست. در این روش، عناصر یک زبان، نشانه ها هستند و نظام زبان نمی تواند منحصر به توصیف صورت های زبانی مستقل از کارکردهای فرامعنایی باشد. با توجه‏‏‏ به بسامد بالای واژه بخت در آثار شعرا، این واژه ها باید به عنوان واژه هایی نشان دار در نظر گرفته شود که ریشه در ناخودآگاه گویندگان آن ها دارد. در این مقاله ارتباط این گونه واژه ها در مخزن الاسرار با تقدیرگرایی زروانی بررسی شده و شیوه تحلیل با توجه‏‏‏ به نظریه ساختارگرایی، بررسی واژه ها در سطح فرامعناییست. ضمن بررسی این واژه ها، پیرامون تاثیر تقدیرگرایی بر افکار شاعران و انتقالش به دوره های بعد بحث شده و در پایان با ارایه شواهد، نتیجه گرفته شده که اگرچه نظامی آرای کلامی اشعری را بیان می کند، ولی هنگام استفاده از واژه هایی نظیر بخت؛ از الگوی تفکر‏‏‏ زروانی پیروی می کند.