مردسالاری در دو نمایش نامه از بهرام بیضایی (خوانشی فمینیستی)

مردسالاری از مهم ترین موضوعات فمینیسم، است. فمینیست ها معتقدند فرودستی زنان، در روابط نابرابر مرد و زن ریشه دارد، تمدن بشری تحت کنترل مردان است و به گونه ای سازمان دهی می شود که زنان را در همه جنبه های فرهنگی و اجتماعی به مردان وابسته می کند. این مسئله در متون ادبی بازتاب چشم گیری دارد. در حوزه ادبیات نمایشی، اغلب نمایش نامه های بهرام بیضایی با محوریت نقش زن نوشته شده است. هدف این مقاله بررسی جایگاه زن در گفتمان مردسالاری، در نمایش نامه های «پهلوان اکبر می میرد» و «شب هزار و یکم» از بیضایی، با روش توصیفی-تحلیلی است. این بررسی نشان می دهد که در نمایش نامه های بیضایی، سوءاستفاده از نقش مادری و همسری زن، دور کردن زنان از امتیازات تحصیل دانش، سرکوب شدن تمایلات و اعتمادبه نفس، چالش امنیتی و هویتی، دیگربودگی و رتبه دوم جنسیتی، از نشانه ها و عوامل مردسالاری است که برساخته های فرهنگی، ارزش گذاری جامعه و همکاری زنان، آن ها را بازتولید می کند.