بررسی تفسیر و کلیت توسعه پایدار محلات با رویکرد جمعی

محلات شهری مخصوصا محلاتی که دچار دست خوش تغییراتی از سوی سازمان های مرتبط با امور شهری می شوند شاهد ایجاد فضاهایی هستیم که از سوی مدیران و طراحان برای ساکنین محله ایجاد می گردد تا در کنار ارتباطات مختلف اهالی محله برای تعاملات اجتماعی بیشتر فرآهم شود.این فضاها که اکثرا در طرح های توسعه محلات برای بافت فرسوده و ناپایدار گنجانده شده از معنای خاصی برخوردار نبوده و در طول زمان با عدم استقبال افراد به فضایی تهی تبدیل می گردد چون به محیط طبیعی در توسعه محلات و طرح های توسعه و توسعه پایدار در محلات آنطور که باید توجه نمی شود.در این مقاله با توجه به جمع آوری مطالب اسنادی و کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی اقدام به ارایه مبانی نظری در چارچوب مورد نظر اقدام شده و با ارایه راهکارهایی اثباتی به نتیجه توجه به معنا در توسعه پایدار محلات با رویکرد انسانی رسیده و آن را در غالب کلی ذکر کرده ایم.