نقش تعدیل کنندگی حمایت سازمانی ادراک شده و تاب آوری روانشناختی در رابطه بین استرس شغلی با بهره وری شغلی پرستاران

میزان بهره وری شغلی موضوع بسیار مهمی است که بهره وری کل سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به تغییر کیفیت خدمات و کاهش استرس می شود. یکی از گام های اساسی در جهت بالابردن بهره وری شغلی شناخت عواملی تاثیرگذار مانند حمایت سازمانی ادراک شده و تاب اوری روانشناختی است. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل کنندگی حمایت سازمانی ادراک شده و تاب آوری روانشناختی در رابطه بین استرس شغلی با بهره وری شغلی انجام شد.

پژوهش حاضر توصیفی و نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دولتی شهر تهران در سال 1397 بود که از بین آنها تعداد 150 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل؛ پرسش نامه حمایت سازمانی ادراک شده(POSQ)، پرسش نامه استرس شغلی رایس(RJSQ)، پرسش نامه بهره وری نیروی انسانی(HRPQ) و مقیاس تاب آوری روانشناختی(CD-RICS) بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی سلسله مراتبی تحلیل شدند.

نتایج نشان داد بین استرس شغلی و بهره وری شغلی رابطه منفی معنی داری (01/0 p<، 46/0- =r)، بین حمایت سازمانی ادراک شده با بهره وری شغلی (01/0 p<، 54/0 =r) و بین تاب آوری روانشناختی با بهره وری شغلی (01/0 p<، 39/0 =r) رابطه مثبت معنی داری وجود دارد همچنین، یافته های تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی، نقش تعدیل گر حمایت سازمانی ادراک شده(01/0 p<، 21/0- =β) و تاب آوری روانشناختی(01/0 p<، 14/0- =β) در رابطه بین استرس شغلی و بهره وری شغلی را مورد تایید قرار داد.

مطالعه حاضر بر نقش تعدیل کننده حمایت سازمانی ادراک شده و تاب آوری روانشناختی به عنوان مکانیسم های مهم در رابطه بین استرس شغلی و بهره وری شغلی تاکید دارد. بنابراین، گسترش و توسعه حمایت سازمانی از سوی مسیولین و ارتقای تاب آوری روانشناختی می تواند روش خوبی برای کاهش اثرات منفی استرس شغلی و افزایش بهره وری باشد.