اثر تلفیقی دوره آتش سوزی و شدت چرا بر شاخص های تنوع گیاهی در مراتع نیمه استپی چهارمحال بختیاری

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تلفیقی آتش سوزی و چرا بر شاخص های تنوع گیاهی در مراتع نیمه استپی استان چهارمحال بختیاری انجام گرفت. بنابراین 16 سایت با دوره های مختلف، آتش سوزی و شدت چرایی انتخاب و در هر سایت 18 پلات در امتداد ترانسکت ها تعیین و نمونه برداری به روش سیستماتیک- تصادفی انجام گرفت. سپس شاخص های تنوع گونه ای و بتا محاسبه گردید. به منظور تعیین اثرات آتش، چرا و سال و اثرات تلفیقی آن ها بر شاخص های تنوع از آزمون مدل عمومی خطی و برای نشان دادن اثر معنی داری بین مناطق آتش و شاهد از آزمون t - استیودنت استفاده شد. نتایج نشان داد که در مناطق با شدت چرایی متوسط با دوره های مختلف آتش شاخص های تنوع سیمپسون، شانون و غنا در مقایسه با شاهد افزایش اما تنوع بتا کاهش داشته است. درمناطق با شدت چرایی زیاد با دوره های مختلف آتش شاخص تنوع سیمپسون و شانون نسبت به منطقه شاهد افزایش و غنای گونه ای در مناطق با دوره آتش سوزی 3-1 و 5-3 سال بترتیب افزایش و کاهش معنی داری یافت. همچنین تنوع بتا در دوره های مختلف آتش در مقایسه با شاهد کاهش معنی دار داشت. علیرغم احیاء برخی از گونه های بوته ای در مناطق آتش سوزی شده با گذشت زمان، درصد آن ها در مقایسه با شاهد کاهش معنی داری در شدت های چرایی داشت و بیشترین درصد پوشش گراس های چندساله در دوره های مختلف آتش نیز در مناطق با شدت چرایی متوسط مشاهده گردید. پس از وقوع آتش سوزی در مراتع نیمه استپی اعمال مدیریت صحیح مراتع می تواند موجبات افزایش کیفیت علوفه قابل استفاده و غنای گونه ای را فراهم نماید.