موتاسیون های جدید عامل اپیدمی کروناویروس جدید 2019(2019-nCoV) : نامه به سردبیر

سردبیر محترم در 31 ماه دسامبر 2019 میلادی، مواردی از عفونت شدید تنفسی در شهر ووهان کشور چین مشاهده شد. گزارش های مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) حاکی از آن است که عامل اپیدمی تنفسی اخیر، کروناویروس جدید 2019 (2019-nCoV) می باشد. احتمال داده می شود که این بیماری به واسطه غذاهای دریایی و حیوانات شیوع پیدا کرده باشد و همچنین احتمال انتقال بیماری به صورت انسان به انسان در بین مبتلایان وجود دارد.1 از آن جایی که خفاش منبع طبیعی انواع مختلفی از ویروس ها از جمله کروناویروس می باشد، این احتمال وجود دارد که خفاش مخزن اصلی ویروس جدید باشد.2 موتاسیون در کروناویروس ها بسیار رایج است و این تغییرات بیشتر به دلیل نوترکیبی ها در ژنوم ویروس در مرحله تکثیر ویروس و طی تکثیر RNA ساب ژنومیک حاصل می شوند. این نوترکیبی های همولوگوس در کروناویروس ها به واسطه پدیده Copy-choice اتفاق می افتند.3 اگرچه این ویروس کشنده بوده اما براساس آمار بروزرسانی شده جهانی در بین مبتلایان به ویروس کرونای جدید در کشورهای مختلف تنها در چین مرگ و میر گزارش شده است.4 این رخداد را می توان به موتاسیون های رخ داده در ویروس نسبت داد، زیرا این امکان وجود دارد که به واسطه پاساژ یافتن متعدد ویروس طی انتقال در میزبان های متعدد و متفاوت (خفاش و انسان) بواسطه وجود فشار انتخابی و تغییرات ژنومی حاصل از آن، از شدت پاتوژنیسیته ویروس کاسته شده باشد. تجزیه و تحلیل ها فشار انتخابی بر ساختار ویروس و موتاسیون پروتئین های سطحی (پروتئین S) و پروتئین نوکلوکپسید N را مسبب پایداری ذرات ویروسی نشان داده است.5 پروتئین S ویروسی مسئولیت ورود ویروس به سلول پس از اتصال به گیرنده سلولی و فیوژن غشایی، که نقش اساسی در عفونت ویروسی و پاتوژنز ویروس می باشد را عهده دار است. پروتئین N یک پروتئین ساختاری درگیر در بسته بندی ویریون، نقش محوری در رونویسی ویروس و خروج ویروس را ایفا می کند.5 موتاسیون این پروتئین ها عامل مهم پایداری ویروس کرونای جدید نسبت به عامل سارس خفاش و پاتوژنیسیته کمتر ویروس نسبت به عامل سارس است. این ویژگی ها می توانند به دلیل انتقال Zoonotic این ویروس بوده و دلیل شدت بیماری کمتر از سارس باشند. از طرف دیگر ویرولانس بالای بیماری در شرایط حاضر غیرقابل انکار است و مسبب خسارات زیادی بر کشورهای درگیر خواهد بود. بنابراین سیاستگذاران وزارت بهداشت باید به تقویت زمینه های پیشگیری از ورود بیماری به کشور و همچنین پیشگیری از انتقال بیماری بپردازند. در این راستا، سیاست ملی و برنامه استراتژیک وزارت بهداشت شامل مجموعه اقداماتی برای پیشگیری از ورود بیماری به کشور باید تدوین شود.