مقایسه اثربخشی درمان های شناختی- رفتاری، موسیقی درمانی و تن آرامی رفتاری در افزایش تاب آوری بیماران عروق کرونری

اگرچه در دو دهه اخیر پیشرفت های زیادی در درمان بیماران قلبی اتفاق افتاده است، اما شیوع بیماری کرونری قلب در حال افزایش است و عواملی نظیر استرس های اجتماعی، تعارض و رفتار خصمانه می‎توانند به انقباض نابهنجار عروق کرونری، افزایش انسداد شریان کرونری، بی نظمی های بدخیم ضربان قلب و درنتیجه ناتوانی قلب منجر شوند. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان های غیر دارویی CBT، تن آرامی و موسیقی درمانی بر میزان تاب آوری بیماران کرونر قلبی است.

در این پژوهش از طرح شبه آزمایشی با گروه های آزمایش و کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان قلب امام علی (ع) شهر کرمانشاه در سال 97-96 بود که تعداد آن ها بالغ بر 150 نفر است. نمونه گیری در این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس و طی دو مرحله صورت گرفت. حجم نمونه انتخابی برابر 52 بیمار از لیست انتظار بیماران قلبی انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه خود تاب آوری کونور و دیویدسون بود و داده ها با تحلیل مانوا و مانکوا در نرم افزار SPSS24 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

نتایج تحقیق نشان داد که سه روش درمانی تاثیری مطلوب بر میزان تاب آوری بیماران دارند اما میزان میانگین به دست آمده از آزمون LSD نشان داد درمان های CBT با میانگین بالاتر به نحو مطلوب تری بر تاب آوری بیماران تاثیرگذار بوده اند. نتایج آزمون LSD نشان داد؛ در رتبه بندی میزان تاثیرگذاری روش های درمانی پس از CBT، تن آرامی بیشترین تاثیر را برافزایش میزان تاب آوری بیماران دارد.

بنابراین، اثربخشی درمان شناختی - رفتاری برافزایش تاب آوری بیماران عروق کرونری بیشتر از دو درمان موسیقی درمانی و تن آرامی رفتاری است.