بررسی نقش میانجی گرایانه ادراک از بیماری در رابطه عوامل روانی - اجتماعی با خودمراقبتی بیماران دیابت نوع II

این مطالعه با هدف بررسی نقش میانجی گرایانه ادراک از بیماری در رابطه عوامل روانی اجتماعی با خود مراقبتی بیماران دیابت نوع II انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی تحلیلی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران دیابتی مراجعه کننده نوع II درمانگاه میلاد مشهد بود. نمونه آماری شامل 392 نفر بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های کوتاه ادراک از بیماری بردبنت و همکاران IPQ ، سبکهای مقابله با استرس لازاروس و فولکمن CSI ، فرم کوتاه خودکنترلی تانجنی SCI ، حمایت اجتماعی زیمنت و همکاران MSSI ، رابطه پزشک – بیمار وندرفلتز و همکاران PDRQ و مقیاس خودمراقبتی توبرت و کلاسگو DSCBS استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری به روش تحلیل مسیربا نرم افزار 23 - Amos و 23 - SPSS صورت گرفت.

بین سبکهای مقابله با استرس، خودکنترلی، حمایت اجتماعی و رابطه پزشک بیمار با خود مراقبتی بیماران دیابت نوع II ارتباط معنادار وجود داشت 05 / 0 > P. همچنین نتایج نشان داد ادراک از بیماری در رابطه عوامل روانی-اجتماعی با خود مراقبتی نقش میانجی گرایانه دارد.

نتایج پژوهش بر اهمیت عوامل روانی اجتماعی و ادراک از بیماری در خود مراقبتی بیماران دیابت نوع II تاکید دارد. ادراک منطقی از بیماری که از عوامل روانی اجتماعی تاثیر میپذیرد از یک سو باعث کاهش آشفتگی هیجانی در برخورد با مسایل پیش بینی نشده مرتبط با بیماری شده و از سوی دیگر با تنظیم کردن الگوهای مصرف دارو و ملاقات با پزشک باعث بهبود خود مراقبتی میگردد.