اثر محلول پاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و اسیدسالیسیلیک بر تعدیل اثرات مخرب تنش کمبود آب در ذرت دانه ای سینگل کراس 704 (Zea mays L.)

به منظور بررسی اثر محلول پاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و اسید سالیسیلیک بر تعدیل اثرات مخرب تنش کمبود آب در ذرت هیبرید سینگل کراس 704، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز طی سال زراعی 1397 اجراشد. عامل اصلی تنش کمبود آب در سه سطح 50، 75 و 100 درصد رطوبت قابل دسترس و ترکیب فاکتوریلی کاربرد نانو دی اکسید تیتانیوم (n-TiO2) (در سه سطح صفر، 01/0 و 03/0 درصد) و اسید سالیسیلیک (SA) (در دو سطح صفر و نیم درصد) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر محلول پاشی  n-TiO2و SA تحت سطوح مختلف تنش کمبود آب بر صفات فعالیت آنزیم کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز در سطح احتمال پنج درصد و محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین اثر محلول پاشی SA تحت تنش کمبود آب بر صفت سوپراکسید دیسموتاز در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. اثر متقابل محلول پاشی n-TiO2 در سطوح مختلف تنش کمبود آب نیز بر صفت سوپراکسید دیسموتاز در سطح احتمال یک درصد و اثر محلول پاشی n-TiO2 و SA نیز بر صفت سوپراکسید دیسموتاز در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که محلول پاشی با 01/0 درصد نانو دی اکسید تیتانیوم تحت شرایط 50 درصد رطوبت قابل دسترس بیشترین فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز را داشت. همچنین محلول پاشی با 01/0 درصد نانو دی اکسید تیتانیوم و 5/0 درصد اسید سالیسیلیک تحت رطوبت 50 درصد قابل دسترس بیشترین مقدار فعالیت آنزیم کاتالاز را به خود اختصاص داد. کاربرد 01/0 درصد نانو دی اکسید تیتانیوم و 5/0 درصد اسید سالیسیلیک در شرایط آبیاری کامل در مقایسه با عدم کاربرد نانو دی اکسید تیتانیوم و اسید سالیسیلیک تحت آبیاری 50 درصد رطوبت قابل دسترس به ترتیب 79 درصد، 5/2 برابر و 82 درصد محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل را افزایش داد. در این مطالعه کاربرد نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و اسیدسالیسیلیک با افزایش فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز موجب تعدیل اثرات منفی تنش کمبود آب گردید. همچنین با توجه به این که نانو ذرات دی اکسیدتیتانیوم و اسید سالیسیلیک بر آنزیم های تاثیرگذار بر فیزیولوژی گیاه اثرات مثبتی داشتند از این رو میزان تولید دانه ذرت نسبت به شاهد و شرایط کم آبیاری افزایش قابل ملاحظه ای نشان داد.