تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مکمل یاری ال آرژنین بر عوامل مرتبط با سیستم انعقادی در زنان یائسه مبتلا به پرفشاری خون

تمرین استقامتی و مکمل ال آرژنین نقش موثری در کنترل پرفشاری خون دارند؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مکمل یاری ال آرژنین بر عوامل مرتبط با سیستم انعقادی در زنان یایسه مبتلا به پرفشاری خون اجرا شد.

تعداد 40 زن یایسه دارای پرفشاری خون (56/2±26/55 سال، شاخص توده بدن: 18/1±61/28 kg/m2) در گروه های دارونما، ال آرژنین، تمرین و تمرین+ال آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی به مدت 12 هفته با 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. مصرف ال آرژنین نیز روزانه 6 گرم بود. خون گیری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین یا مصرف ال آرژنین) انجام و سطوح پلاسمایی بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن 1 (PAI-1)، فیبرینوژن و مولکول چسبان بین سلول (ICAM-1) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون آنالیز کوواریانس و در سطح معناداری 05/0>p انجام شد.

سطوح PAI-1 در گروه ال آرژنین، تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و همچنین در گروه تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه ال آرژنین کاهش یافت. سطوح فیبرینوژن و ICAM-1 نیز در گروه تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و ال آرژنین کاهش معناداری نشان داد. کاهش فشار خون سیستولی در گروه-های ال آرژنین، تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما، در گروه تمرین نسبت به گروه ال آرژنین و همچنین در گروه تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه تمرین معنادار بود. علاوه بر این، کاهش فشار خون دیاستولی در گروه های تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد.

ال آرژنین علاوه بر اینکه به تنهایی نیز می تواند در کاهش فشار خون سیستولی و PAI-1 موثر باشد، می تواند تاثیر تمرین ورزشی در کاهش فشار خون سیستولی را افزایش دهد. به نظر می رسد که 12 هفته مصرف ال آرژنین نمی تواند تاثیری بر فیبرینوژن و ICAM-1 داشته باشد و کاهش فشار خون مستقل از این عوامل اتفاق می افتد.