مقایسه جهت گیری منفی به مشکل، نا امیدی و استرس ادراک شده در دختران نوجوان با و بدون مادر مبتلا به سرطان پستان

والدین مبتلا به سرطان به دلیل شروع مشکلات جسمانی، تجربه افسردگی و عدم در دسترس بودن هیجانی، ارتباطات خانوادگی پس از ابتلا در خانواده آنان تغییر می کند. هدف از این پژوهش مقایسه جهت گیری منفی به مشکل، نا امیدی و استرس ادراک شده در دختران نوجوان با و بدون مادر مبتلا به سرطان پستان بود.

پژوهش حاضر از نوع مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان بین 13 تا 18 سال بودند که از ابتدای سال 96 به مدت 6 ماه به عنوان همراه مادر مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش آنکولوژی بیمارستان آموزشی گلستان اهواز بودند. به روش نمونه گیری در دسترس 57 دختر نوجوان برای گروه واجد والد مبتلا (65/4 ± 31/16) و 57 نوجوان دختر نیز به روش تصادفی مرحله ای برای گروه فاقد والد مبتلا(27/3 ± 02/16) انتخاب و به پرسشنامه جهت گیری منفی نسبت به مشکل چاد و داگاس، مقیاس ناامیدی بک و همکاران و مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران پاسخ دادند. تحلیل داده ها به منظور مقایسه متغیر ها دردو گروه از روش تحلیل واریانس چند متغیری و تک متغیری در سطح معنی داری 05/0 و با رعایت پیش فرض ها  با کمک  SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری در متغیر های جهت گیری منفی نسبت به مشکل و نومیدی بین دو گروه وجود داشت (05/0    p<؛ 21/4 F=). اما در متغیر استرس ادراک شده تفاوت معنی داری بین دو گروه والد سرطانی مشاهده نشد(90/0 p = ؛ 015/0F=).

فرزندان بیماران سرطانی دارای مشکلات روان شناختی بوده و بنابر این نیازمند راهنمایی و حمایت هستند. با بهبود شرایط روان شناختی فرزندان نحوه ارتباط آنان با  مادر بهتر شده و آرامش بیشتری در بیماران ایجاد می شود.