اثر تروگزروتین بر ایسکمی مغزی دایم در موش سوری نر

سکته مغزی یکی از کشنده ترین بیماری های نورولوژیکی و مهم ترین عامل ناتوانی افراد بالای 65 سال می باشد. شاید بتوان با استفاده از مواد آنتی اکسیدان و به دنبال آن مهار مکانیسم های اکسیداتیو و التهاب زا، از وقوع عوارض ایسکمی مغزی کم کرد. تروگزروتین یک ماده با خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی است که تاکنون اثرات محافظت کننده عصبی آن مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مطالعه به بررسی اثر تروگزروتین بر آسیب مغزی ایسکمیک در موش های سوری نر پرداخته است.

در این مطالعه تجربی از 39 سر موش سوری نر (30-25 گرم) استفاده شد. حیوانات به سه گروه شامل: 1. گروه شم 2. گروه ایسکمی مغزی 3. گروه ایسکمی مغزی با دریافت داروی تروگزروتین تقسیم شدند. در ابتدا در حیوانات گروه دوم و سوم ایسکمی مغزی ایجاد شد. 5 ساعت پس از آن، گروه 3 تروگزروتین به میزان mg/kg 300 به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سپس 24 و 48 ساعت بعد اثر تروگزروتین بر اختلالات نورولوژیک حسی و حرکتی، ادم مغزی، حجم انفارکتوس، مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون واریانس یک طرفه و دو طرفه انجام شد.

 نتایج این مطالعه نشان داد تروگزروتین باعث کاهش حجم سکته (0/05>p) و ادم مغزی (0/05>p) در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین تروگزروتین عملکرد حسی_حرکتی (0/0001>p) و عملکرد تعادلی و توان عضلانی (0/05>p) را بهبود بخشید.

 درمان با تروگزروتین می تواند اثرات مفیدی بر روی عوارض و اختلالات ناشی از ایسکمی مغزی داشته باشد.