پیش بینی تاب آوری دانش آموزان بر اساس شادکامی، سبک های دلبستگی و نگرش مذهبی

نوجوانی از دیرباز به عنوان یکی از مراحل مهم زندگی مورد توجه بوده است، نوجوانان که سرمایه های انسانی هر جامعه محسوب می شوند، علاوه بر فشارهای ناشی از گذر از دوران نوجوانی، امروزه تحت تاثیر فشارهای محیطی مانند فقر، خشونت، مصرف مواد و غیره نیز قرار دارند؛ با توجه به این عوامل تاب آوری نقش مهمی در این دوران دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شادکامی، سبک های دلبستگی و نگرش مذهبی در تاب آوری دانش آموزان بود.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. آزمودنی های پژوهش شامل 354 دانش آموز بود که از میان دبیرستان های متوسطه اول شهرستان نجف آباد به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1989)، پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور (1987)، پرسشنامه نگرش مذهبی براهنی و گلریز (1353) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد برای تجزیه و تحلیل رابطه بین متغیرها و پیش بینی تغییرات هوش معنوی، روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج پژوهش نشان داد که شادکامی، نگرش مذهبی و سبک دلبستگی ایمن با تاب آوری در دانش آموزان رابطه مثبت معناداری دارند (001/0> P). نتایج تحلیل رگرسیون نشانگر آن بود که قوی ترین متغیرهای پیش بینی کننده تاب آوری در دانش آموزان به ترتیب شادکامی، نگرش مذهبی و سبک دلبستگی ایمن می باشد (001/0> P).  

این نتایج نشان می دهند که شادکامی و نگرش مذهبی و سبک دلبستگی ایمن می توانند از عوامل مهم در تاب آوری دانش آموزان باشند.