نقدی بر عرصه کارکردهای سازمان ملل متحد در دفاع از حقوق زنان

با نگاهی به تاریخ، متوجه تلاش های انجام شده توسط سازمان های بین‎المللی در حوزه دفاع از زنان می‎شویم تا به پشتوانه آن‎ها، زنان بتوانند حقوق فردی و اجتماعی از دست رفته خود را باز یابند. سازمان ملل متحد و کمیته‎های وابسته به آن، از همان آغاز تاسیس، برای نیل به اهداف حقوق‎بشری و ایفای نقش حمایتی خود، نسبت به احقاق حقوق زنان، تلاش هایی انجام داده اند که می‎توان آن‎ها در قالب صدور اعلامیه‎ها و برگزاری کنوانسیون‎ها و کنفرانس‏های بین‎المللی مشاهده کرد، اما با این حال، آن‏‏چه که محل تامل است، این است که این سازمان‎ها، با وجود همه اقدامات و تلاش های انجام شده، هنوز نتوانسته‎اند در حوزه دفاع از زنان، به موفقیت‎های چشمگیری دست یابند.
علت این ناکامی‎ها را می‎توان در ناهمگونی مفاد این اسناد با فطرت انسان‎ها و تحمیل نگرش‎ها در کنار جهانی‎سازی فرهنگ منحط غربی، جست‎وجو کرد. برابری جنسیتی، انسان‎محوری و آزادی‎های بی حدوحصر که مبنای تدوین کنوانسیون‏ها و اعلامیه‎های سازمان‎های بین‎المللی است، با آموزه‎های دینی و بومی بسیاری از ملت‎ها در تعارض است. با بررسی محتوایی اسناد بین‎المللی درمی‎یابیم که مکاتب فکری غربی‎ها، پشتوانه اصلی و نظری این اسناد هستند. ازهمین رو، این اسناد برای کشورهای اسلامی به‎ویژه ‎ایران قابلیت اجرا ندارند. در این راستا، مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و بهره‎گیری از منابع کتابخانه‎ای، به تحقیق و بررسی این موضوع پرداخته است.