بررسی اثر هیپوترمی ناشی از JZL-184 بر روی اختلال توان عضلانی و حسی - حرکتی در مدل ایسکمی دائمی شریان مغزی میانی در موش سوری نر

در حال حاضر، روش درمانی موثری برای سکته مغزی وجود ندارد. شواهد بالینی قوی برای فواید هیپوترمی در محافظت نورونی وجود دارد، از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هیپوترمی خفیف به صورت غیرتهاجمی توسط JZL-184 بر عملکرد رفتاری در موش های مبتلا به سکته مغزی انجام شد.

این مطالعه تجربی بر روی 40 سر موش سوری نر در 5 گروه با وزن 30 - 25 گرم انجام شد. گروه ها به ترتیب: 1-گروه سالم 2- گروه کنترل 3 - گروه سکته مغزی + حلال DMSO 4- گروه سکته مغزی+ آسپرین با دوز mg/kg) 40) 5- گروه سکته مغزی+ JZL-184 با دوزmg/kg)16) (8=n) بودند. در خصوص گروه های 4،3 و 5 داروها بلافاصله بعد از ایجاد سکته مغزی به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. قبل از القا سکته (زمان صفر) و بعد از القا سکته مغزی در ساعات 5، 24 و 48 میزان درجه حرارت بدن، آزمون های رفتاری شامل، توان عضلانی و اختلال حسی - حرکتی بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزارversion 21 SPSS  و آزمون آنالیز واریانس دو طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند(P ≤ 0.05)  .

JZL-184 باعث کاهش درجه حرارت در ساعات 5، 24 و 48 نسبت به گروه کنترل و سالم (p<0.001) شد. تزریق JZL-184 و آسپرین باعث بهبود توان عضلانی و عملکرد حسی-حرکتی (p<0.001) نسبت به گروه کنترل گردید. آسپرین نیز آزمون های رفتاری را نسبت به گروه کنترل بهبود بخشیده (p<0.01) اما روی درجه حرارت بدن نسبت به گروه سالم در زمان 48 اثری نشان نداد. نمرات آزمون های رفتاری در زمان 48 در مورد JZL-184 همانند گروه سالم شده.

 JZL-184 احتمالا توانسته است با ایجاد هیپوترمی، ناشی از اثرات آگونیستی گیرنده کانابینویید1(CB1) باعث بهبود عملکرد نورونی شده و در نتیجه، توان عضلانی و عملکرد حسی-حرکتی را بعد از ایسکمی مغزی بهبود دهد.