مروری بر نقش محافظتی آنتی اکسیدان ها بر آسیب های ناشی از استرس اکسیداتیو مایکوتوکسین ها

استرس اکسیداتیو به عدم تعادل بین رادیکال های آزاد تولیدشده(گونه های واکنش پذیر اکسیژن و نیتروژن) و ظرفیت خنثی سازی آنتی اکسیدانی بدن اطلاق می شود. آسیب سلولی و بافتی منتج از استرس اکسیداتیو از طریق افزایش پراکسیداسیون چربی، آسیب DNA و پروتئین ها و در نهایت مرگ سلولی ایجاد می گردد. عوامل بیرونی و درونی متفاوتی ازجمله مایکوتوکسین ها در ایجاد مکانیسم آسیب زای فوق و تولید مولکول های حیاتی بدن ازجمله مالون دی آلدیید و هیدروکسی گوانوزین نقش دارند. مایکوتوکسین ها متابولیت های ثانویه و طبیعی برخی از گونه های قارچی، به عنوان رایج ترین آلاینده های مواد غذایی و خوراکی در جهان شناخته می شوند. این ترکیبات سمی به عنوان یک تهدید جدی برای سلامت انسان و حیوان مطرح می گردند. برخی ترکیبات آنزیمی و غیرآنزیمی موجود در طبیعت و دارای فعالیت آنتی اکسیدانی می توانند از طریق مکانیسم های متفاوتی منجر به مهار و کاهش شدت استرس اکسیداتیو ناشی از این اختلال در سیستم دفاع آنتی اکسیدانی بدن گردند.مطالعه مروری حاضر به طور مختصر به بررسی استرس اکسیداتیو مایکوتوکسین های اصلی به عنوان یک مکانیسم احتمالی آسیب زا و نقش محافظتی برخی ترکیبات طبیعی گیاهی و میکروبی دارای قابلیت آنتی اکسیدانی(به صورت مجزا یا مخلوط باهم)، در کاهش اثرات سوء استرس فوق پرداخته است. استفاده از ترکیبات طبیعی و بومی با خاصیت آنتی اکسیدانی هر منطقه می تواند در استراتژی های کشف و تولید داروهای نوین و غذاهای فراسودمند دارای نقش محافظتی و درمانی بیماری ها که ازجمله اهداف استقرار دولت سبز در سیاست های کلان مدیریتی کشور است، موردتوجه قرار گیرد.