ارایه شبکه دانش مبتنی بر هستی شناسی برای ارزیابی اثرات محیط زیستی در ایران

ارزیابی اثرات محیط زیستی ابزاری حمایتگر و مهم برای توسعه پایدار است. ابزاری که به راحتی رابطه بین اقتصاد، اجتماع، بهداشت و محیط زیست را برقرار می سازد و در پیشبرد اهداف توسعه پایدار نقش مهمی را ایفا می کند. یکی از عواملی که می تواند در انجام صحیح و کامل ارزیابی اثرات محیط زیستی موثر باشد، آموزش صحیح آن است. در ارزیابی اثرات، مفهوم آموزش ترکیبی از انتقال اطلاعات، دانش و اکثر اوقات مهارت های بر مبنای هدف، الزامات قانونی، روندها، رویکردها و ابزار وابسته به فرایند است. از زمانی که ارزیابی اثرات محیط زیست جایگاه قانونی خود را در سیاستگذاری کشورها یافت، آموزش آن نیز برای توسعه مهارت های نرم افزاری و رسمی کاربران آن الزامی شد. در ایران آموزش ارزیابی اثرات محیط زیستی سابقه ای سی و چند ساله دارد. امروز شاید نیاز برای آموزش ارزیابی اثرات محیط زیستی از طریق فناوری های نوین بیشتر باشد. آموزش هایی در قالب شبکه های دانش که با استفاده از جایگاه دانش و فناوری در کنار هم، بتواند نیازهای کاربران را به خوبی و به روز پاسخ دهد. در این مقاله شبکه دانش ارزیابی اثرات محیط زیستی در ایران با استفاده از مدل هستی شناسی ارایه می شود. هستی شناسی فوقانی به طبقه بندی نظام مند مفاهیم و ارتباط ها در فرایند تهیه و اجرای ارزیابی اثرات محیط زیستی می پردازد و هستی شناسی تحتانی با توسعه سناریوهای آموزشی مناسب، موضوع های چندرسانه ای را معرفی می کند. این هستی شناسی قابل تبدیل به زبان کامپیوتر است و در قالب وب معنایی امکان دسترسی به انواع مفاهیم را در حوزه ارزیابی اثرات محیط زیستی به کاربران می دهد. هستی شناسی ارزیابی اثرات محیط زیستی، راه چاره ای برای رفع نیازها و کمبودهای موجود در نظام آموزشی ارزیابی اثرات توسعه و ایجاد هماهنگی بین آموزش هاست و با توجه به توسعه آموزش های مجازی در کشور از جنبه های مختلف و امکان به روزرسانی و تکمیل با انواع رسانه ها بسیار کاربرد خواهد داشت. همچنین امکان اصلاح، پالایش و توسعه را دارد و می تواند با سایر هستی شناسی ها در زمینه مشترک ادغام شود.