اثر بخشی دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بر شدت درد ادارکی، ترس از درد، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو در مردان با سندروم درد کشککی رانی: یک کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده

در بیماران با سندروم درد کشککی رانی افتادگی لگن و والگوس داینامیک زانو وجود دارد که از جمله مکانیسم های وقوع آن درد و ترس از درد گزارش شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر اثربخشی دوازده هفته تمرینات بازخورد عصبی بر شدت درد ادراکی، ترس از درد، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو در مردان مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است.

این مطالعه شامل 32 نفر بیمار مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است که بصورت تصادفی به دو گروه تجربی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی درد از مقیاس آنالوگ بصری، ترس از درد از پرسشنامه ترس از درد مک نیل، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک طی پایین آمدن از پله از دوربین و نرم افزار کینوا استفاده شد. گروه تجربی طی یک دوره دوازده هفته ای، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه تمرین بازخورد عصبی را انجام دادند و گروه کنترل طی این وهله زمانی تحت هیچ گونه مداخله درمانی قرار نگرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS  ورژن 21 و روش آماری کوواریانس استفاده شد.

نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بهبودی معناداری در کاهش درد (001/0=P)، کاهش ترس از درد (004/0=P) والگوس داینامیک زانو (005/0=P) کسب کرده است و در زاویه افتادگی لگن بهبودی معناداری حاصل نشده است(45/0=P).

به نظر می رسد که افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو تحت تاثیر عوامل روانشناختی درد و شدت درد اداراکی باشند و شاخص والگوس داینامیک زانو نسبت به افتادگی لگن بطور معناداری تحت تاثیر شدت درد ادارکی و ترس از درد باشد که پس از دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بطور معنادرای زاویه آن کاهش یافته است.